rsz_highlighted-liver-in-human-body-
Τρανσαμινάσες  ή αμινοτρανσφεράσες (SGOT και SGPT) …Είναι ένζυμα μεταφοράς αμινοομάδων.
Η οξαλοξεική τρανσαμινάση (SGOT) υπάρχει σε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στο μυοκάρδιο και σε μικρότερες στο ήπαρ και στους μύες.
Η τιμή της στον ορό αυξάνει στο έμφραγμα του μυοκαρδίου 3 με 9 ώρες μετά την εισβολή και φτάνει στη μέγιστη τιμή μετά από 24 ώρες.Αυξάνει, επίσης, σε σε παθήσεις των μυών (μυϊκή δυστροφία, μυοσίτιδα).
Η πυροσταφυλική τρανσαμινάση (SGPT) βρίσκεται σε υψηλότερες συγκεντρώσεις στο συκώτι.
Μαζί με τη SGOT αποτελούν ευαίσθητους δείκτεςηπατοκυτταρικής βλάβης.Μεγάλη αύξηση παρατηρείται:στην οξεία ηπατίτιδα,ενώ μέτρια σε χρόνιες ηπατικές παθήσεις, αποφρακτικό ίκτερο (πχ “πέτρα στη χολή”),λοιμώδη μονοπυρήνωση (“νόσος του φιλιού”) και σε όγκους του ήπατος.
Διαπιστώνουμε χρόνιο αλκοολισμό όταν δούμε εργαστηριακά το λόγο SGOT/SGPT να είναι πάνω από 2. Φυσιολογικές- ιδανικές τιμές
-SGOT = 5 – 40 U/mL- SGPT = 5 – 35 U/mL Παλαιότερα, η οξαλοξεική τρανσαμινάση (SGOT) ονομαζόταν ασπαρτική αμινοτρανσφεράση (AST) και η πυροσταφυλική τρανσαμινάση (SGPT) αλανινική τρανσφεράση (ALT).
ΤΟ ΛΙΠΩΔΕΣ ΗΠΑΡ.Μεγάλη προσοχή χρειάζεται οταν έχουμε μια κατάσταση που ονομάζεται ΛΙΠΩΔΕΣ ΗΠΑΡ.Το λιπώδες ήπαρ είναι μία νόσος πολύ συνηθισμένη τα τελευταία χρόνια στην καθημερινή κλινική πράξη και ορίζεται ως:Η ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΛΙΠΟΥΣ στα ηπατοκύτταρα.Η κλινική της σημασία ωστόσο άρχισε να αξιολογείται την τελευταία δεκαετία όταν και διαπιστώθηκε ότι έχει σχέση με το μεταβολικό σύνδρομο και την πιθανότητα εξέλιξης σε κίρρωση ήπατος και ηπατοκυτταρικό καρκίνο.Η παθολογική συγκέντρωση λίπους στα ηπατοκύτταρα με συνοδό φλεγμονή δημιουργούνται τόσο σε πότες , όσο και σε μη πότες, που ήταν όμως παχύσαρκοι ή γυναίκες με διαβήτη ή άτομα με υπερ-τριγλυκεριδαιμία ή συνδυασμό.Είναι η: μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος’(NAFLD) και περιλαμβάνει πολλές αλλοιώσεις, από πλήρη απουσία φλεγμονής έως βαριά φλεγμονή ή/και κίρρωση που μπορεί να οδηγήσει σε ηπατική ανεπάρκεια ή ηπατο-κυτταρικό καρκίνο.Η συχνότητα της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος ανευρίσκεται στο 15-20% των ατόμων που υποβάλλονται σε προληπτικές εξετάσεις, ενώ αυξάνεται με την ηλικία και την ύπαρξη παχυσαρκίας ή διαβήτη.Οι ασθενείς με μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος συνήθως δεν έχουν συμπτώματα και ο λόγος επίσκεψης στον ιατρό είναι η τυχαία ανεύρεση λιπώδους διήθησης του ήπατος σε υπερηχογράφημα ή η αύξηση των τρανσαμινασών σε εργαστηριακό έλεγχο.
Το ιστορικό, η κλινική εξέταση και ένας εκτενής εργαστηριακός έλεγχος θα οδηγήσει στον αποκλεισμό άλλης ηπατικής νόσου και στη διάγνωση της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος.Η μελέτη της νόσου ωστόσο δυσχεραίνεται από το γεγονός ότι η ακριβής διάγνωση τεκμηριώνεται μόνο με βιοψία ήπατος.
Τα συμπτώματα όπως αναφέρθηκε είναι σπάνια και μπορεί να περιλαμβάνουν
  • βάρος στο δεξιό υποχόνδριο,
  • αίσθημα κόπωσης και
  • κνησμό.
Τα συνήθη χαρακτηριστικά της κλινικής εξέτασης είναι :
  • ηπατομεγαλία (30%),
  • παχυσαρκία (ΒΜ1>30) στο 30% και
  • η περίμετρος μέσης
(άνδρες > 102cm / γυναίκες > 88 cm).Ειναι πολύ σημαντικό να φροντίζουμε την περίμετρο της μέσης μας, ώστε: να είναι πάντα μικρότερη απο 102 εκατ., μετρώντας στο ύψος του αφαλού, και για τις γυναίκες τα 82-88 εκατ. Οι απαραίτητες εργαστηριακές εξετάσεις, οι οποίες μπορεί να είναι αυξημένες, είναι:
  • οι τρανσαμινάσες,
  •  η υψηλή χοληστερόλη HDL,η καλή χοληστερόλη
  • τα τριγλυκερίδια
  • η γλυκόζη νηστείας και
  • η καμπύλη σακχάρου,
ενώ οι απεικονιστικές εξετάσεις είναι:
  • το υπερηχογράφημα,
  • η αξονική τομογραφία και
  • η μαγνητική τομογραφία.
Εάν κάποια απ τις προηγούμενες εξετάσεις , υποψιάσει το γιατρό μας, τότε προχωρούμε σε βιοψία, διότι ακριβή διάγνωση έχουμε, μόνο με βιοψία ήπατος.
 Η θεραπεία της νόσου, επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση των επιμέρους παραγόντων κινδύνου (παχυσαρκία, διαβήτης κ.τ.λ.). και στην αλλαγή του τρόπου ζωής.