Ασθένεια των βασιλιάδων περνά στο λαό

Jane E. Brody Κυρ. Ελευθεροτυπία

Μολονότι αποκαλείται "ασθένεια των βασιλιάδων",λόγω του συσχετισμού της με μιά διατροφή πλούσια σε κρέας και αλκοόλ, η ουρική αρθρίτιδα, γνωστή και ως ποδάγρα, έχει εξελιχθεί στις μέρες μας σε διαταραχή των λαικότερων κοινωνικών στρωμάτων. ο αριθμός των Αμερικανών που πάσχουν από ουρική αρθρίτιδα αυξάνεται, καθώς ο πληθυσμός γερνά,παχαίνει και εκτίθεται σε τροφές και άλλες ουσίες που είναι πιθανόν να επισπεύσουν την εμφάνιση ή την εξέλιξη της διαταραχής, τα κρούσματα της οποίας αυξάνονται.
Ενώ αποτελεί πάθηση που προσβάλλει συνήθως τους άνδρες, τα κρούσματά της αυξάνονται στις γυναίκες μεγαλύτεης ηλικίας, οι οποίες μέχρι την εμμηνόπαυση προστατεύονται από τα οιστρογόνα.
Η ουρική αρθρίτιδα προκαλείται από την αύξηση του ουρικού οξέος που οδηγεί στον σχηματισμό ενοχλητικών κρυστάλλων ουρικού οξέως, οι οποίοι καθιζάνουν στις αρθρώσεις ή τους μαλακούς ιστούς, προκαλώντας οξύ πόνο.
το ουρικό οξύ παράγεται όταν το σώμα μας μεταβολίζει τις πουρίνες, συστατικό που απαντάται σε πολλές τροφές, ειδικά στα όργανα των ζώων, τις αντζούγιες τις ρέγγες, τα σπαράγγια και τα μανιτάρια. Συχνά η αύξηση του ουρικού οξέος οφείλεται στην υπ´ερμετρη κατανάλωση αλκοόλ και πιθαν´ως ποτώς που περιέχουν φρουκτόζη.
Στα φάρμακα που συνδέονται  με τον αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ουρικής αρθρίτιδας συγκαταλέγονται τα διουρητικά θειαζίδης, που χρησιμοποιούνται στην αντιμετώπιση της υπέρτασης, η κυκλοσπορίνη, ανοσοκατασταλτικό φάρμακο που χρησιμοποιείται για να αποτρέπεται η απόρριψη μοσχευμάτων από τον πργανισμό των ασθενών, και οι μικρές δόσεις ασπιρίνης. (να διευκρινιστεί εδώ ότι οι μεγάλες δόσεις ασπιρίνης προστατεύουν από την ουρική αρθρίτιδα αυξάνοτας την απέκκριση του ουρικού οξέος).
Ο κίνδυνος εμφάνισης ουρικής αρθρίτιδας είναι υψηλότερος και σε ανθρώπους οι οποίοι πάσχουν από διαταραχές συνηθισμένες στην σημερινή κοινωνία,στις οποίες συμπεριλαμβάνονται η υπέρταση, ο διαβήτης,η υψηλή χοληστερίνη,η αθηροσκλήρωση και η συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια,η παχυσαρκία και το λεγόμανο μεταβολικό σύνδρομο, το οποίο περολαμβάνει την εμφάνιση αντίστασης στην ινσουλίνη.
Παρ'όλα αυτά επιστήμονες ισχυρίζονται ότι δεν αντιδρούν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Για παράδειγμα μπορεί να έχουμε κρίση ουρικού οξέος και τα απίπεδα στο αίμα να μην είναι υψηλά, ενώ άλλοι με υψηλά επίπεδα να μην έχουν εμφανίσει ποτέ κρίση.
Αν ´ενας ασθενής που πάσχει από ουρική αρθρίτθδα δεν ακολουθήσει θεραπευτική αγωγή,οι εναποτιθέμεοι κρύσταλλοι ουρικού οξέος μπορεί να μετατραπούν σε υποδόρια μορφώματα που ονομάζονται τόφοι. Οι τόφοι μπορεί να διογκωθούν και να γίνουν ευπαθείς κατά την διάρκεια των εξάρσεων. 
Η θεραπεία ξεκινά με αλλαγές στη διατροφή του πάσχοντος, οι οποίες στοχεύουν στον περιορισμό της ´πρόσληψης πουρινών, ήτοι την αποφυγή κατανάλωσης οργάνων ζώων και τον περιορισμό κατανάλωσης πουλερικών και θαλασσινών. Είναι προτιμότερο η διατροφή να βασίζεται περισσότερο σε γαλακτομικά χαμηλά σε λιπαρά, αυγά και πηγές φυτικών πρωτεινών.
Η συχνή πρόσληψη μεγάλης ποσότητας καφέ, ίσως και τσαγιού, μπορεί να μειώνεκ τα επίπεδα ουρικού οξέος. Επι πλέον η βυσσινάδα, ´η τα κεράσια και άλλα συρ´οχρωμα φρόυτα μπορεί να λειτουργούν προστατευτικά. Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων νερού περιορίζει τη συσσώρευση ουρικών αλάτων και διατηρεί τους νεφρους καθαρούς. Το αλκοόλ πρέπει να αποφεύγεται.
Μεγάλες δόσεις ιμπουπροφάινης, μη στεροειδούς αντιφλεγμονώδους φαρμάκου,μειώνουν τον πόνο και τις φλεγμονές. Κάποιοι γιατροί είναι δυνατόν να συνταγογραφήσουν κολχικίνη. Δυστυχώς ενδέχεται να έχει παρενέργειες, όπως είναι η ναυτία, ο έμετος και η διάρροια.
Ενα κορτικοστεροειδές όπως η πρεδνιζόνη μπορεί να λαμβάνεται ,εναλλακτικά, είται από του στόματος, είτε σε ενέσιμη μορφή για να μειωθεί ο πόνος και η φλεγμονή. Σε περιπτώσεις συχνών κρίσεων μπορεί να απαιτείται διαρκής αγωγή με φάρμακα που μειώνουν τα επίπεδα ουρικών αλάτων τα οποία ονομ´αζονται αναστολείς της οξειδάσης της ξανθίνης και μειώνουν τις ποσότητεε ουρικού οξέος. Ενα άλλο φάρμακο, η προβενεσίδη, βοηθά τους νεφρούς να απεκκρίνουν το ουρικό οξύ