«Έχεις πολύ στενή λεκάνη τελικά, ο ομφάλιος λώρος φαίνεται να είναι γύρω από το λαιμό του, καθυστερεί πολύ ο τοκετός, το μωρό είναι μικρό - μάλλον έχουμε καθυστερημένη ανάπτυξη, κινδυνεύεις να πάθεις αιμορραγία, έχε
ι περάσει ο καιρός σου (σε πρωτότοκες), θα πονέσεις, θα καταστραφεί ο κόλπος σου, θα κάνεις ένα μήνα να περπατήσεις κανονικά, εσύ είσαι μοντέρνα γυναίκα με καριέρα, μια φορά καισαρική – για πάντα καισαρική, …» = ~47% τοκετοί με καισαρική τομή (σοβαρή εγχείρηση στην κοιλιακή χώρα με τομή και σε εσωτερικό όργανο) και με ανοδική πορεία. Σχεδόν τα μισά παιδιά στη σύγχρονη Ελλάδα γεννιούνται με σκαρπέλο. Καθόλου άσχημα κέρδη. Όσο για τον επονομαζόμενο φυσιολογικό τοκετό, αυτός γίνεται σε ακίνητη θέση, ανάσκελα με τα πόδια ψηλά, με πεταλούδα στο χέρι, συνθετική ωκυτοκύνη και προσταγλανδίνες, καρδιοτοκογραφία, επισκληρίδιο και περινεοτομή. Όμορφα.
Οπωσδήποτε δεν είναι όλες οι εγκυμοσύνες όπως θα θέλαμε, δεν είναι όλα τα βρέφη ούτε οι έγκυες το ίδιο υγιείς. Σε αυτές τις περιπτώσεις η ιατρική παρέμβαση είναι όχι μόνο απαραίτητη αλλά σωτήρια. Η φροντίδα του τοκετού όμως οφείλει να επικεντρώνεται στο να διατηρήσει και να ευνοήσει τη φυσιολογία του τοκετού. Είναι σημαντικό να εφαρμόζονται αποκλειστικά οι διαδικασίες που ενδείκνυνται ιατρικά, τεκμηριώνονται επιστημονικά και μπορούν να διατυπωθούν γραπτώς από το ιατρικό προσωπικό για την ομαλή έκβαση του τοκετού. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συστήνει οι καισαρικές τομές να μην υπερβαίνουν το 10-15% όλων των γεννήσεων καθώς μπορούν να αποβούν επικίνδυνες για μια υγιή μητέρα και το μωρό της, ενώ τα ιατρικά συγγράμματα δικαιολογούν ένα 5-10%. Τα θεαματικά όμως ποσοστά ιατρικών παρεμβάσεων στους τοκετούς παγκοσμίως, αποδεικνύουν ότι γίνονται, όχι γιατί συντρέχουν λόγοι υγείας, αλλά διότι αυτό διευκολύνει τον προγραμματισμό και αυξάνει την παραγωγικότητα και τα κέρδη σε έναν από τους τομείς της καπιταλιστικής παραγωγής που σχετίζεται άμεσα με την αναπαραγωγή της εργασιακής δύναμης, τη μαιευτική. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα βρέφη καισαρικής γεννιούνται μεταξύ Δευτέρας και Παρασκευής και ώρα 8π.μ.-5μ.μ.
Ας μην σπεύσουμε όμως να χαρακτηρίσουμε τους γιατρούς απάνθρωπους, οι αξιολογικές κρίσεις περισσότερο φανατίζουν παρά αποκαλύπτουν. Δεν είναι κακοί οι γιατροί, απλώς τη δουλειά τους κάνουν. Και σε μία νεοφιλελεύθερη κοινωνία το κίνητρο για κάθε επαγγελματική δραστηριότητα είναι το κέρδος, το οποίο και πρέπει να αυξάνεται. Το κεφάλαιο που επενδύεται στα μαιευτικά κέντρα ή οι γυναικολόγοι που λειτουργούν ως ατομικές επιχειρήσεις πρέπει να έχουν κέρδος από τη δραστηριότητά τους. Στο παρελθόν, το μεγαλύτερο ποσοστό των τοκετών έφεραν αισίως εις πέρας οι μαίες χωρίς καμία ανάγκη χειρουργικής βοήθειας. Σταδιακά και μέσω κρατικού σχεδιασμού, κυνηγήθηκαν οι μαίες, κατασυκοφαντήθηκε ή και απαγορεύτηκε το λειτούργημά τους και ο χώρος τους (το σπίτι της επίτοκης) και ταυτόχρονα επιβλήθηκε λαμπερό, μοντέρνο και ασφαλές – ασφαλές από το 1862 και μετά που πάσχισε να τους πλύνει τα χέρια ο Semmelweis – το λειτούργημα του χειρουργού-γυναικολόγου. Στη συνέχεια εδραιώθηκαν τα μαιευτήρια και στα έσοδα του γυναικολόγου και του αναισθησιολόγου προστέθηκαν και τα έσοδα νοσηλείας, έτσι, με τη νέα αυτή υπηρεσία αυξήθηκε το περιθώριο κέρδους. Αυτό λειτούργησε ικανοποιητικά για κάποια χρόνια. Αργότερα η επιχείρηση έπρεπε να εκσυγχρονιστεί. Από τη στιγμή που ένας φυσικός τοκετός έχει μη σταθερή διάρκεια και μη σταθερά ωράρια, το κόστος παραγωγής αυξάνεται και τα κέρδη μειώνονται. Μεγάλο ποσοστό των γιατρών, ακολουθώντας αναγκαστικά τους κανόνες της αγοράς, προσπάθησαν, κατάφεραν και συνεχίζουν την προσπάθεια για την κανονικοποίηση της παραγωγής: προγραμματισμός της στιγμής της γέννας, προγραμματισμός της διάρκειάς της, προγραμματισμός της ημέρας εργασίας, της εβδομάδας, του μήνα, κτλ. Σήμερα οι πιο ευαισθητοποιημένοι από αυτούς, σου ξύνουν τον αμνιακό σάκο στην τελευταία επίσκεψη στο ιατρείο τους και προκαλούν «φυσιολογικό» τοκετό ( νωρίτερα από το κανονικό) για την επόμενη μέρα που έχουν κλινική. Οι λιγότερο ενοχικοί σου κόβουν την κοιλιά με ιλουστρασιόν επιχειρήματα και απόκρυψη επιστημονικών δεδομένων σχετικά με τους κινδύνους της καισαρικής τομής. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ευδοκιμήσει μια επιχείρηση. Οι καισαρικές αυξάνονται ραγδαία γιατί από τη μια αναθέτουμε τον τοκετό σε χειρουργούς και από την άλλη γιατί οι σύγχρονες γυναίκες προσπαθούν με αναγκαστικά αποσπασματικό και σπασμωδικό τρόπο να επιλύσουν την αντίφαση που βιώνουν ως σεξουαλικά αντικείμενα και μηχανές αναπαραγωγής.
Η ιστορική εξέλιξη της καπιταλιστικής κοινωνίας είχε ως αποτέλεσμα, μέσω παρεμβάσεων ειδικευμένων λειτουργών (γιατροί, επιστήμονες και βιομήχανοι), να μεταλλαχθούν σταδιακά δύο διαδικασίες αποκλειστικά θηλυκές, ο τοκετός και ο θηλασμός, και να πειστούν οι γυναίκες ότι δεν μπορούν καθόλου να τα καταφέρουν χωρίς μηχανήματα, νυστέρια και σκονογάλατα στο μπιμπερό, καλύπτοντας ένα τεράστιο και συνεχώς ανανεωνόμενο κενό της αγοράς και παράγοντας τεράστια κέρδη. Και πάλι, δεν έχει νόημα να υποπέσουμε σε αξιολογικές κρίσεις για αναίσθητους καταπατητές του όρκου του Ιπποκράτη, ξεπουλημένους επιστήμονες και βάναυσους καπιταλιστές. Ο τρόπος με τον οποίο επιτεύχθηκε αυτή η μετάλλαξη ήταν αυτός που διαμορφώθηκε τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο του καπιταλισμού, μέσα από την ιστορική εξέλιξη του κοινωνικού ρόλου και της κοινωνικής θέσης των ειδικευμένων λειτουργών και των γυναικών και τίποτα το μη ανθρώπινο ή αντικοινωνικό δεν υπάρχει σε αυτήν την ιστορική κοινωνική διαδικασία.
Από την άλλη, το ότι κατανοούμε τον τρόπο διαμόρφωσης και λειτουργίας του σημερινού ιατρικού κατεστημένου δεν σημαίνει ότι το αποδεχόμαστε και το υπομένουμε χωρίς αντίδραση και χωρίς δράση. Ούτε ότι δικαιολογούμε τους λειτουργούς του, ούτε ότι τους αφήνουμε να βάζουν το χέρι τους, σκέτο ή με εργαλεία, εκεί που δεν το χρειάζονται οι επίτοκες.
«Εκατομμύρια γυναίκες σε πολλές χώρες του κόσμου, σπρώχνονται στα νοσοκομεία, καθηλώνονται στο κρεβάτι και σφαγιάζονται», αναφέρει η Hermine Hayes-Klein, αμερικανίδα δικηγόρος και μια από τους διοργανωτές στο πρόσφατο διεθνές συνέδριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στον Τοκετό, που πραγματοποιήθηκε στη Χάγη. «Υφίστανται ανώφελες ιατρικές και χειρουργικές επεμβάσεις, στις οποίες οι θεράποντες ομολογούν ότι καταφεύγουν για οικονομικούς ή λόγους προσωπικής τους ευκολίας. Σε ολόκληρο τον πλανήτη οι γυναίκες συνειδητοποιούν ότι η γέννα μπορεί να είναι ασφαλής, χωρίς να πρέπει να βιώσουν την έλλειψη σεβασμού και την κακοποίηση».
Σύμφωνα με τον Mardsen Wagner, πρώην διευθυντή του τμήματος υγείας μητέρας και παιδιού του ΠΟΥ, «η περινεοτομή ποτέ δεν είναι αναγκαία σε ποσοστό άνω του 20% των τοκετών. Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι προκαλεί πόνο, αυξάνει τον κίνδυνο αιμορραγίας, και προκαλεί μακροχρόνιες σεξουαλικές δυσλειτουργίες. Για όλους αυτούς τους λόγους, το να γίνονται πολλές περινεοτομές, έχει σωστά θεωρηθεί ως μια μορφή ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων».
Η Louise Silverton, αναπληρώτρια γενική γραμματέας του Βασιλικού Κολεγίου των Μαιών, είπε πως «οι γυναίκες έχασαν την εμπιστοσύνη τους στην ικανότητά τους να γεννούν». Με τη βοήθεια της ιατρικής βιομηχανίας (δημόσια και ιδιωτικά, πανεπιστημιακά, ερευνητικά και ιατρικά ιδρύματα, φαρμακοβιομηχανία, κτλ.), να συμπληρώσουμε για να είμαστε δίκαιοι. Δεν την έχασαν με δική τους πρωτοβουλία οι γυναίκες την εμπιστοσύνη τους. Την έχασαν μετά από τεράστια σε χρόνο και σε ένταση προσπάθεια του κεφαλαίου μέσω της επιβολής κρατικού ελέγχου σε όλους τους τομείς της αναπαραγωγής της εργασιακής δύναμης και δη της υγείας, μέσα στην οποία εντάχθηκε και η μητρότητα.
Χάσαμε την ικανότητά μας να γεννάμε, να θηλάζουμε, χάνουμε τη γονιμότητά μας και χρειαζόμαστε όλο και περισσότερες υψηλής τεχνολογίας γονιμοποιήσεις να υποβοηθήσουν την ολοένα συχνότερη στειρότητά μας.
Τί άλλο έχουμε να χάσουμε πια; Μάνα, φτάνει το κουράγιο και η υπομονή, έχουμε πόλεμο. Ενημερώσου, ενημέρωσε, διεκδίκησε. Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται διεθνώς ένα κίνημα που διεκδικεί πίσω τον τοκετό. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το Ελληνικό Δίκτυο για το Σεβασμό στη Γέννα, ENCA Hellas, σε συνεργασία με το One World Birth Project, φέρνει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, σε ταυτόχρονη παγκόσμια πρεμιέρα, την Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012, τη νέα ταινία «Freedom For Birth»: ένα μαχητικό ντοκιμαντέρ για το πώς, σε ολόκληρο τον κόσμο, καταστρατηγείται συστηματικά το ανθρώπινο δικαίωμα των γυναικών να βιώσουν το θαύμα της γέννας, να ζήσουν τον τοκετό ως μια μεγαλειώδη φυσική εμπειρία και όχι ως αρρώστια ή ως «σφαγή» (πληροφορίες: http://www.encahellas.eu/
Όλυ Πατσούρα
βιολόγος-ολιστική θεραπεύτρια
http://www.facebook.com/groups/111810225539020/permalink/407458605974179/
ι περάσει ο καιρός σου (σε πρωτότοκες), θα πονέσεις, θα καταστραφεί ο κόλπος σου, θα κάνεις ένα μήνα να περπατήσεις κανονικά, εσύ είσαι μοντέρνα γυναίκα με καριέρα, μια φορά καισαρική – για πάντα καισαρική, …» = ~47% τοκετοί με καισαρική τομή (σοβαρή εγχείρηση στην κοιλιακή χώρα με τομή και σε εσωτερικό όργανο) και με ανοδική πορεία. Σχεδόν τα μισά παιδιά στη σύγχρονη Ελλάδα γεννιούνται με σκαρπέλο. Καθόλου άσχημα κέρδη. Όσο για τον επονομαζόμενο φυσιολογικό τοκετό, αυτός γίνεται σε ακίνητη θέση, ανάσκελα με τα πόδια ψηλά, με πεταλούδα στο χέρι, συνθετική ωκυτοκύνη και προσταγλανδίνες, καρδιοτοκογραφία, επισκληρίδιο και περινεοτομή. Όμορφα.
Οπωσδήποτε δεν είναι όλες οι εγκυμοσύνες όπως θα θέλαμε, δεν είναι όλα τα βρέφη ούτε οι έγκυες το ίδιο υγιείς. Σε αυτές τις περιπτώσεις η ιατρική παρέμβαση είναι όχι μόνο απαραίτητη αλλά σωτήρια. Η φροντίδα του τοκετού όμως οφείλει να επικεντρώνεται στο να διατηρήσει και να ευνοήσει τη φυσιολογία του τοκετού. Είναι σημαντικό να εφαρμόζονται αποκλειστικά οι διαδικασίες που ενδείκνυνται ιατρικά, τεκμηριώνονται επιστημονικά και μπορούν να διατυπωθούν γραπτώς από το ιατρικό προσωπικό για την ομαλή έκβαση του τοκετού. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συστήνει οι καισαρικές τομές να μην υπερβαίνουν το 10-15% όλων των γεννήσεων καθώς μπορούν να αποβούν επικίνδυνες για μια υγιή μητέρα και το μωρό της, ενώ τα ιατρικά συγγράμματα δικαιολογούν ένα 5-10%. Τα θεαματικά όμως ποσοστά ιατρικών παρεμβάσεων στους τοκετούς παγκοσμίως, αποδεικνύουν ότι γίνονται, όχι γιατί συντρέχουν λόγοι υγείας, αλλά διότι αυτό διευκολύνει τον προγραμματισμό και αυξάνει την παραγωγικότητα και τα κέρδη σε έναν από τους τομείς της καπιταλιστικής παραγωγής που σχετίζεται άμεσα με την αναπαραγωγή της εργασιακής δύναμης, τη μαιευτική. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα βρέφη καισαρικής γεννιούνται μεταξύ Δευτέρας και Παρασκευής και ώρα 8π.μ.-5μ.μ.
Ας μην σπεύσουμε όμως να χαρακτηρίσουμε τους γιατρούς απάνθρωπους, οι αξιολογικές κρίσεις περισσότερο φανατίζουν παρά αποκαλύπτουν. Δεν είναι κακοί οι γιατροί, απλώς τη δουλειά τους κάνουν. Και σε μία νεοφιλελεύθερη κοινωνία το κίνητρο για κάθε επαγγελματική δραστηριότητα είναι το κέρδος, το οποίο και πρέπει να αυξάνεται. Το κεφάλαιο που επενδύεται στα μαιευτικά κέντρα ή οι γυναικολόγοι που λειτουργούν ως ατομικές επιχειρήσεις πρέπει να έχουν κέρδος από τη δραστηριότητά τους. Στο παρελθόν, το μεγαλύτερο ποσοστό των τοκετών έφεραν αισίως εις πέρας οι μαίες χωρίς καμία ανάγκη χειρουργικής βοήθειας. Σταδιακά και μέσω κρατικού σχεδιασμού, κυνηγήθηκαν οι μαίες, κατασυκοφαντήθηκε ή και απαγορεύτηκε το λειτούργημά τους και ο χώρος τους (το σπίτι της επίτοκης) και ταυτόχρονα επιβλήθηκε λαμπερό, μοντέρνο και ασφαλές – ασφαλές από το 1862 και μετά που πάσχισε να τους πλύνει τα χέρια ο Semmelweis – το λειτούργημα του χειρουργού-γυναικολόγου. Στη συνέχεια εδραιώθηκαν τα μαιευτήρια και στα έσοδα του γυναικολόγου και του αναισθησιολόγου προστέθηκαν και τα έσοδα νοσηλείας, έτσι, με τη νέα αυτή υπηρεσία αυξήθηκε το περιθώριο κέρδους. Αυτό λειτούργησε ικανοποιητικά για κάποια χρόνια. Αργότερα η επιχείρηση έπρεπε να εκσυγχρονιστεί. Από τη στιγμή που ένας φυσικός τοκετός έχει μη σταθερή διάρκεια και μη σταθερά ωράρια, το κόστος παραγωγής αυξάνεται και τα κέρδη μειώνονται. Μεγάλο ποσοστό των γιατρών, ακολουθώντας αναγκαστικά τους κανόνες της αγοράς, προσπάθησαν, κατάφεραν και συνεχίζουν την προσπάθεια για την κανονικοποίηση της παραγωγής: προγραμματισμός της στιγμής της γέννας, προγραμματισμός της διάρκειάς της, προγραμματισμός της ημέρας εργασίας, της εβδομάδας, του μήνα, κτλ. Σήμερα οι πιο ευαισθητοποιημένοι από αυτούς, σου ξύνουν τον αμνιακό σάκο στην τελευταία επίσκεψη στο ιατρείο τους και προκαλούν «φυσιολογικό» τοκετό ( νωρίτερα από το κανονικό) για την επόμενη μέρα που έχουν κλινική. Οι λιγότερο ενοχικοί σου κόβουν την κοιλιά με ιλουστρασιόν επιχειρήματα και απόκρυψη επιστημονικών δεδομένων σχετικά με τους κινδύνους της καισαρικής τομής. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ευδοκιμήσει μια επιχείρηση. Οι καισαρικές αυξάνονται ραγδαία γιατί από τη μια αναθέτουμε τον τοκετό σε χειρουργούς και από την άλλη γιατί οι σύγχρονες γυναίκες προσπαθούν με αναγκαστικά αποσπασματικό και σπασμωδικό τρόπο να επιλύσουν την αντίφαση που βιώνουν ως σεξουαλικά αντικείμενα και μηχανές αναπαραγωγής.
Η ιστορική εξέλιξη της καπιταλιστικής κοινωνίας είχε ως αποτέλεσμα, μέσω παρεμβάσεων ειδικευμένων λειτουργών (γιατροί, επιστήμονες και βιομήχανοι), να μεταλλαχθούν σταδιακά δύο διαδικασίες αποκλειστικά θηλυκές, ο τοκετός και ο θηλασμός, και να πειστούν οι γυναίκες ότι δεν μπορούν καθόλου να τα καταφέρουν χωρίς μηχανήματα, νυστέρια και σκονογάλατα στο μπιμπερό, καλύπτοντας ένα τεράστιο και συνεχώς ανανεωνόμενο κενό της αγοράς και παράγοντας τεράστια κέρδη. Και πάλι, δεν έχει νόημα να υποπέσουμε σε αξιολογικές κρίσεις για αναίσθητους καταπατητές του όρκου του Ιπποκράτη, ξεπουλημένους επιστήμονες και βάναυσους καπιταλιστές. Ο τρόπος με τον οποίο επιτεύχθηκε αυτή η μετάλλαξη ήταν αυτός που διαμορφώθηκε τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο του καπιταλισμού, μέσα από την ιστορική εξέλιξη του κοινωνικού ρόλου και της κοινωνικής θέσης των ειδικευμένων λειτουργών και των γυναικών και τίποτα το μη ανθρώπινο ή αντικοινωνικό δεν υπάρχει σε αυτήν την ιστορική κοινωνική διαδικασία.
Από την άλλη, το ότι κατανοούμε τον τρόπο διαμόρφωσης και λειτουργίας του σημερινού ιατρικού κατεστημένου δεν σημαίνει ότι το αποδεχόμαστε και το υπομένουμε χωρίς αντίδραση και χωρίς δράση. Ούτε ότι δικαιολογούμε τους λειτουργούς του, ούτε ότι τους αφήνουμε να βάζουν το χέρι τους, σκέτο ή με εργαλεία, εκεί που δεν το χρειάζονται οι επίτοκες.
«Εκατομμύρια γυναίκες σε πολλές χώρες του κόσμου, σπρώχνονται στα νοσοκομεία, καθηλώνονται στο κρεβάτι και σφαγιάζονται», αναφέρει η Hermine Hayes-Klein, αμερικανίδα δικηγόρος και μια από τους διοργανωτές στο πρόσφατο διεθνές συνέδριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στον Τοκετό, που πραγματοποιήθηκε στη Χάγη. «Υφίστανται ανώφελες ιατρικές και χειρουργικές επεμβάσεις, στις οποίες οι θεράποντες ομολογούν ότι καταφεύγουν για οικονομικούς ή λόγους προσωπικής τους ευκολίας. Σε ολόκληρο τον πλανήτη οι γυναίκες συνειδητοποιούν ότι η γέννα μπορεί να είναι ασφαλής, χωρίς να πρέπει να βιώσουν την έλλειψη σεβασμού και την κακοποίηση».
Σύμφωνα με τον Mardsen Wagner, πρώην διευθυντή του τμήματος υγείας μητέρας και παιδιού του ΠΟΥ, «η περινεοτομή ποτέ δεν είναι αναγκαία σε ποσοστό άνω του 20% των τοκετών. Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι προκαλεί πόνο, αυξάνει τον κίνδυνο αιμορραγίας, και προκαλεί μακροχρόνιες σεξουαλικές δυσλειτουργίες. Για όλους αυτούς τους λόγους, το να γίνονται πολλές περινεοτομές, έχει σωστά θεωρηθεί ως μια μορφή ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων».
Η Louise Silverton, αναπληρώτρια γενική γραμματέας του Βασιλικού Κολεγίου των Μαιών, είπε πως «οι γυναίκες έχασαν την εμπιστοσύνη τους στην ικανότητά τους να γεννούν». Με τη βοήθεια της ιατρικής βιομηχανίας (δημόσια και ιδιωτικά, πανεπιστημιακά, ερευνητικά και ιατρικά ιδρύματα, φαρμακοβιομηχανία, κτλ.), να συμπληρώσουμε για να είμαστε δίκαιοι. Δεν την έχασαν με δική τους πρωτοβουλία οι γυναίκες την εμπιστοσύνη τους. Την έχασαν μετά από τεράστια σε χρόνο και σε ένταση προσπάθεια του κεφαλαίου μέσω της επιβολής κρατικού ελέγχου σε όλους τους τομείς της αναπαραγωγής της εργασιακής δύναμης και δη της υγείας, μέσα στην οποία εντάχθηκε και η μητρότητα.
Χάσαμε την ικανότητά μας να γεννάμε, να θηλάζουμε, χάνουμε τη γονιμότητά μας και χρειαζόμαστε όλο και περισσότερες υψηλής τεχνολογίας γονιμοποιήσεις να υποβοηθήσουν την ολοένα συχνότερη στειρότητά μας.
Τί άλλο έχουμε να χάσουμε πια; Μάνα, φτάνει το κουράγιο και η υπομονή, έχουμε πόλεμο. Ενημερώσου, ενημέρωσε, διεκδίκησε. Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται διεθνώς ένα κίνημα που διεκδικεί πίσω τον τοκετό. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το Ελληνικό Δίκτυο για το Σεβασμό στη Γέννα, ENCA Hellas, σε συνεργασία με το One World Birth Project, φέρνει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, σε ταυτόχρονη παγκόσμια πρεμιέρα, την Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012, τη νέα ταινία «Freedom For Birth»: ένα μαχητικό ντοκιμαντέρ για το πώς, σε ολόκληρο τον κόσμο, καταστρατηγείται συστηματικά το ανθρώπινο δικαίωμα των γυναικών να βιώσουν το θαύμα της γέννας, να ζήσουν τον τοκετό ως μια μεγαλειώδη φυσική εμπειρία και όχι ως αρρώστια ή ως «σφαγή» (πληροφορίες: http://www.encahellas.eu/
Όλυ Πατσούρα
βιολόγος-ολιστική θεραπεύτρια
http://www.facebook.com/groups/111810225539020/permalink/407458605974179/
No comments:
Post a Comment