Έπεσε και έσπασε ή έσπασε και έπεσε;

 Ιφιγένεια Πλευράκη

---

«Έπεσε και έσπασε ή έσπασε και έπεσε;» Αυτό είναι ένα ερώτημα που συχνά θέτουν γιατροί και θεραπευτές σε άτομα προχωρημένης ηλικίας που παρουσιάζουν κάποιο κάταγμα. Είναι όμως μόνο οι ηλικιωμένοι αυτοί που κινδυνεύουν από τις «αναμενόμενες πτώσεις»; Για ποιό λόγο μεγαλώνοντας οι πιθανότητες να χάσουμε την ισορροπία μας αυξάνονται και πως μπορούμε να αντιστρέψουμε την επιβαρυντική κατάσταση που παρoυσιάζεται στο σώμα μας;

Η πιο συνηθισμένη αιτία των πτώσεων δεν είναι άλλη από την αθέατη πάθηση, που αφορά τα κόκαλα και λέγεται οστεοπόρωση. Ετυμολογικά προέρχεται από τις λέξεις οστούν (κόκαλο) και πορώδης (δηλαδή αυτός που έχει πόρους). Καθώς μεγαλώνουμε το σώμα μας υπόκειται σε διάφορες ορμονικές διαταραχές εξαιτίας της διατροφής, αλλά και της ποιότητας ζωής που κάνουμε με αποτέλεσμα κάποια άτομα να παρουσιάζουν οστεοπόρωση. Ιδιαίτερα οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς στην αποδυνάμωση των οστών λόγω της εμμηνόπαυσης, η οποία συνδέεται με την πτώση των οιστρογόνων και την απώλεια της οστικής μάζας.

Peter Dazeley via Getty Images

Woman with backache

Τα νέα όμως είναι καλά. Αν από νωρίς λάβουμε τα κατάλληλα μέτρα, ακολουθώντας μια ισορροπημένη διατροφή ή μια φαρμακευτική αγωγή στην περίπτωση που έχει διαγνωστεί αρχή οστεοπόρωσης, μπορούμε να έχουμε μια φυσιολογική και γεμάτη δραστηριότητα ζωή χωρίς σπασίματα.

Μιλήσαμε με τη διατροφολόγο Αλιόνα Στρατουλάτ, η οποία μας εξήγησε γιατί πρέπει να προσέχουμε από νωρίς, ποια κατηγορία γυναικών είναι πιο σύνηθες να πάθει οστεοπόρωση και ποιες τροφές είναι οι κατάλληλες για να διατηρήσουμε γερή την οστική μάζα του σώματος μας.

Όπως η ίδια τονίζει η πρόληψη είναι το σημαντικότερο βήμα για την εξέλιξη ή τον περιορισμό της σιωπηλής αυτής πάθησης. Εκτός από την ηλικία υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που κάποιο άτομο μπορεί να εμφανίσει οστεοπόρωση. Η κληρονομικότητα, η πρόωρη μείωση των οιστρογόνων (μια και πολλές γυναίκες παρουσιάζουν συμπτώματα προεμμηνόπαυσης από την ηλικία των 30 ετών) αλλά και το χαμηλό σωματικό βάρος μια και οι λιποβαρείς γυναίκες είναι από τις πρώτες που κινδυνεύουν.

gilaxia via Getty Images

Πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την οστεοπόρωση

Σύμφωνα με την κυρία Στρατουλάτ υπάρχουν τρείς σημαντικοί παράγοντες, που περιορίζουν τη μείωση της οστικής μάζας και μας βοηθούν ώστε να έχουμε ένα δυνατό και υγιές σώμα.

Καλός και επαρκής ύπνος: Είναι γνωστό σε όλους ότι ο ύπνος είναι μια ανέξοδη πολυτέλεια που μπορούμε να χαρίσουμε στον εαυτό μας. Εκτός από την ξεκούραση που μας προσφέρει, βοηθάει στη σωστή λειτουργία του εγκεφάλου, ενισχύει τη διάθεση και μας χαρίζει ενέργεια. Παράλληλα, διατηρεί την ισορροπία στην έκκριση των ορμονών και συμβάλλει στην ανάπλαση των οστών. Συμπέρασμα; Eνας καλός ύπνος χωρίς διαλείμματα λειτουργεί σαν φάρμακο για τα οστά μας.

Γυμναστική: H καθημερινή άσκηση δεν μας χαρίζει μόνο όμορφες αναλογίες, αλλά κι ένα υγιές σώμα. Οι ιδανικότερες ασκήσεις για να διατηρήσουμε την οστική μάζα του σώματος μας είναι τα βάρη και οι αντιστάσεις. Κατάλληλα προγράμματα θεωρούνται το πιλάτες, το TRΧ, αλλά και το cardio, μια και πρέπει να ακολουθούμε ένα συνδυασμό αερόβιας άσκησης και ενδυνάμωσης.

Ziga Plahutar via Getty Images

Σωστή διατροφή: Το μυστικό βρίσκεται στην ισορροπία εξηγεί η κυρία Στρατουλάτ. Είναι αναγκαίο να ακολουθούμε μια διατροφή που θα μας προσφέρει όλα τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία και θα βοηθήσει στη σύνθεση της μυϊκής μάζας. Ο ρόλος της πρωτεΐνης είναι εξαιρετικά σημαντικός γι΄αυτόν τον σκοπό. Πιο συγκεκριμένα, η διατροφή μας πρέπει να είναι πλούσια σε ασβέστιο, σε βιταμίνες D, K και σε μαγνήσιο. Τρόφιμα πλούσια σε ασβέστιο είναι τα όσπρια, τα γαλακτοκομικά και τα αποξηραμένα φρούτα. Ενισχύουμε τον οργανισμό μας με βιταμίνη D καταναλώνοντας όστρακα, μανιτάρια, σολομό και κρόκους αυγού. Την βιταμίνη Κ τη συμπληρώνουμε τρώγοντας φυλλώδη λαχανικά, ακτινίδια, αποξηραμένα φρούτα και ξηρούς καρπούς. Τροφές πλούσιες σε μαγνήσιο είναι επίσης τα φρούτα, τα φυλλώδη λαχανικά, τα μανιτάρια και η μαύρη σοκολάτα.

Τι να αποφεύγουμε: Λέμε ναι στην κατανάλωση όλης της τροφικής αλυσίδας, αλλά αποφεύγουμε το αλκοόλ, τον καφέ και το αλάτι. Η κατανάλωση αυτών θα πρέπει να γίνεται με μέτρο. Όπως τονίζει η κυρία Στρτατουλάτ δεν χρειάζεται να απορρίψουμε τελείως τον καφέ, το αλκοόλ και το αλάτι. Ολα χρειάζονται για μια ισορροπημένη διατροφή, αλλά δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε και να υπερβαίνουμε σε ποσότητες.

Τέλος, επειδή η οστεοπόρωση είναι μια πάθηση που εξελίσσεται χωρίς συμπτώματα, καλό είναι να ακολουθούμε έναν υγιεινό τρόπο ζωής, ο οποίος μόνο οφέλη θα χαρίσει στον οργανισμό μας.

 https://www.huffingtonpost.gr/

Το σύνδρομο του καλού παιδιού

 

Τα παιδιά με το σύνδρομο του «καλού παιδιού» προσπαθούν να είναι τέλεια για να ευχαριστήσουν τους γονείς τους. Θεωρούν καθήκον τους αυτή τη τη συμπεριφορά, αφού θάψουν όμως παράλληλα τις δικές τους επιθυμίες και ανάγκες. Πρόκειται για παιδιά που προσπαθούν να συμπεριφέρονται άψογα, ώστε να έχουν την εύνοια των γονιών τους. Ωστόσο, έτσι, δεν εκφράζουν τα πραγματικά τους συναισθήματα και υποκρίνονται, κάτι που μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στην ανάπτυξή τους.

Το σύνδρομο του καλού παιδιού αναπτύσσεται κατά την παιδική ηλικία και συνεχίζεται και στην ενήλικη ζωή. Τα παιδιά αυτά ως ενήλικες συνεχίζουν να αρνούνται τις δικές τους ανάγκες και δεν μπορούν να βρουν τον πραγματικό τους εαυτό. Η κατάσταση αυτή τους κάνει ευάλωτους σε ασθένειες, όπως η κατάθλιψη, αλλά και σε άλλες σοβαρές ασθένειες που μπορεί να οφείλονται σε καταπιεσμένες ανάγκες. Το χειρότερο όμως είναι, ότι μπορεί ασυνείδητα να μεταφέρουν αυτή την κληρονομιά και στα δικά τους παιδιά.

Πώς αναπτύσσεται το σύνδρομο του καλού παιδιού

Οι γονείς επαινούν τα παιδιά τους όταν κάνουν απλά πράγματα: όταν μπουσουλούν, όταν μαθαίνουν να περπατούν, όταν δοκιμάζουν κάτι καινούργιο κ.λπ. Εάν ένας γονιός μαλώνει το παιδί του επειδή συμπεριφέρεται άσχημα ή επειδή είναι άτακτο και δεν του δείχνει ότι το αγαπάει, αυτό μπορεί να φοβίσει το παιδί και να το ωθήσει να είναι πάντα «τέλειο» για να έχει την άνευ όρων αγάπη από τους γονείς του.

Πολύ συχνά οι γονείς είναι στερημένοι από αγάπη και ανεκτικότητα από τους δικούς τους γονείς και αναζητούν από τα ίδια τους τα παιδιά να τους δώσουν αυτό που στερήθηκαν στην παιδική τους ηλικία. Τα παιδιά απόλυτα εξαρτώμενα από τους γονείς τους είτε είναι βρέφη είτε μικρά παιδιά νιώθουν ότι για να επιβιώσουν θα πρέπει να ανταποκριθούν στις ανάγκες των γονιών τους και στους ρόλους που ασυνείδητα τους έχουν αναθέσει.

Άλλο αίτιο είναι όταν οι γονείς επιβάλλουν τις απόψεις και τις επιλογές τους στα παιδιά τους και παίρνουν αποφάσεις για λογαριασμό τους. Τότε εκείνα χάνουν την ικανότητα να σκέφτονται και να είναι ανεξάρτητα.

Τα χαρακτηριστικά του «καλού παιδιού»

• Τα «καλά παιδιά» πιέζονται πέρα από τις δυνατότητές τους για να επιτύχουν κάτι και να αποκτήσουν τον τίτλο του καλού.
• Δεν μπορούν να αξιολογήσουν τα εσωτερικά τους συναισθήματα και φοβούνται να ακολουθήσουν τα ένστικτά τους.
• Προσπαθούν σκληρά να υλοποιήσουν τα όνειρα που τους επιβάλλουν οι γονείς τους.
• Συμπεριφέρονται σαν ενήλικες, κάτι μη συμβατό με την ηλικία τους. Νιώθουν πως αν φέρονται έτσι, θα τους επαινέσουν οι γονείς τους.
• Βοηθούν σε δουλειές του σπιτιού που δεν είναι για την ηλικία τους.
• Αρχίζουν να δουλεύουν από νεαρή ηλικία για να στηρίξουν την οικογένεια.
• Ασχολούνται μόνο με πράγματα που θεωρούνται παραγωγικά και ουσιώδη.
• Αποφεύγουν τις διενέξεις και την κριτική στους γονείς τους, για να μην τούς δυσαρεστήσουν.
• Λένε ψέματα ή κρύβουν κάποιες συμπεριφορές από τους γονείς τους.

Συνέπειες

• Το «καλό παιδί» μαθαίνει πως θα επιτύχει μόνο υπακούοντας και συμφωνώντας διαρκώς. Αυτό το εμποδίζει από το να ανοιχτεί και να πει τη γνώμη του.
• Συμφωνεί με όλους ακόμα και αν οι άλλοι κάνουν λάθος.
• Δεν μπορεί να αντέξει σε σχέσεις εάν του ασκείται κριτική, αστειεύονται μαζί του ή δεν το επαινούν.
• Γίνεται εσωστρεφές.
• Μπορεί να αποκτήσει κακές συνήθειες, όπως κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ για να ξεπεράσει την πίεση που νιώθει.
• Μπορεί να μην καταφέρνει να πάρει ούτε τις πιο απλές αποφάσεις.

Πώς μπορεί να ξεπεραστεί;

Η συνειδητοποίηση ότι οι γονείς μας ακολούθησαν καταστροφικά πρότυπα στην ανατροφή μας είναι δύσκολη, αλλά μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για να απελευθερωθούμε από το σύνδρομο του καλού παιδιού. Η συνέχεια ίσως είναι πιο εύκολη.

Οι ειδικοί συμβουλεύουν τα «καλά παιδιά»:

• Να λένε τη γνώμη τους: Είναι αποδεκτό να διαφωνούν με τη γνώμη κάποιου άλλου. Δεν χρειάζεται να το κάνουν με απότομο τρόπο ή με αγένεια, αλλά με ευγένεια. Όλοι κάνουμε λάθη.
• Να θέτουν όρια και να τα υπερασπίζονται. Να μην έχουν σχέσεις με άτομα που τους φέρονται άσχημα. Πρέπει να ξεφορτώνονται τέτοιους τοξικούς ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, κερδίζουν τον σεβασμό του εαυτού τους και των άλλων.
• Να αγνοούν τους αρνητικούς ανθρώπους: Όσο καλός και να είναι κάποιος, πάντα θα υπάρχει κάποιος άλλος που θα τον απεχθάνεται.
• Να δοκιμάζουν νέα πράγματα: Να ξεκινήσουν νέες δραστηριότητες στις οποίες δεν είναι συνηθισμένοι. Εάν αποτύχουν στις πρώτες τους προσπάθειες, να είναι έτοιμοι να ζητήσουν βοήθεια και να διορθώσουν το λάθος.
• Να είναι ευγενικοί με τον εαυτό τους.

---

• Με πληροφορίες από: Άλις Μίλερ (Alice Miller), «Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας ή Το δράμα του προικισμένου παιδιού», εκδόσεις Ροές.
• Τέρι Άπτερ (Terri Apter), «Δύσκολες μητέρες- Πώς να κατανοήσουμε και να ξεπεράσουμε την επίδρασή τους πάνω μας», εκδόσεις Αρμός.
• Good Child Syndrome – An Overview

Άπνοια ύπνου: Οι επιπτώσεις στον εγκέφαλο των ανδρών μέσης ηλικίας

 Η υπνική άπνοια είναι μια διαταραχή της αναπνοής που στερεί από τους ανθρώπους τον ξεκούραστο ύπνο.

Νέα μελέτη δείχνει ότι η διαταραχή μπορεί επίσης να έχει επιπτώσεις στην υγεία του εγκεφάλου των ανδρών μέσης ηλικίας που δεν έχουν άλλα σημαντικά προβλήματα υγείας.

Αυτό μπορεί να εξελιχθεί σε σημαντική απώλεια μνήμης, διαταραχή ελέγχου των παρορμήσεων, έκπτωση της χωρικής αντίληψης, αδυναμία εστίασης και καθαρής σκέψης.

Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει γνωστική έκπτωση μεταξύ ασθενών με αποφρακτική άπνοια ύπνου σε συνδυασμό με άλλα προβλήματα υγείας, όπως υψηλή αρτηριακή πίεση, υψηλή χοληστερόλη, παχυσαρκία, διαβήτη, καρδιαγγειακές και άλλες μεταβολικές ασθένειες.

«Τα ευρήματα της μελέτης μας υποδεικνύουν ότι η αποφρακτική άπνοια ύπνου μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στην ικανότητα σκέψης στη μέση ηλικία, ακόμη και σε κατά τα άλλα υγιή άτομα», σημείωσε η συγγραφέας της μελέτης Δρ. Ivana Rosenzweig, επικεφαλής του Κέντρου Ύπνου και Πλαστικότητας Εγκεφάλου στο King's College του Λονδίνου.

Εκτιμάται ότι το 15-30% των ανδρών έχουν άπνοια, ποσοστό που στις γυναίκες ανέρχεται σε 10-15%. Η διαταραχή είναι λιγότερο συχνή στις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες συνομηλίκους τους, διαφορά που παύει να ισχύει μετά την εμμηνόπαυση.

Όλοι ήταν μεταξύ 35 και 70 ετών. Δεκαέξι ασθενείς διαγνώστηκαν με ήπια υπνική άπνοια, ενώ 11 είχαν σοβαρή άπνοια. Κανένας από τους συμμετέχοντες δεν κάπνιζε ή αντιμετώπιζε πρόβλημα με το αλκοόλ και κανείς δεν ήταν παχύσαρκος.

Οι ερευνητές διεξήγαγαν μια σειρά από αυτά που περιγράφουν ως «πολύ ευαίσθητα» τεστ επεξεργασίας της σκέψης σε πάσχοντες με υπνική άπνοια, αλλά και σε επτά άνδρες χωρίς άπνοια που αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου.

Διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς με ήπια ή σοβαρή υπνική άπνοια τα πήγαν σημαντικά χειρότερα στα τεστ σε σύγκριση με τους άνδρες που δεν είχαν άπνοια.

Συγκεκριμένα, σημείωσαν χαμηλότερη βαθμολογία στις δεξιότητες βραχείας οπτικής μνήμης, την ικανότητα να παραμείνουν σε εγρήγορση, την ικανότητα προγραμματισμού και λήψης αποφάσεων και την ικανότητα να «διαβάζουν» συναισθήματα και κοινωνικές καταστάσεις.

Όσο πιο σοβαρή ήταν η άπνοια, τόσο χειρότερες ήταν οι επιδόσεις τους στα τεστ, σύμφωνα με την έκθεση.

Η Rosenzweig τόνισε ότι η «η μελέτη δείχνει ότι η άπνοια είναι ικανή να αλλάξει την ικανότητα σκέψης. Αυτό θα πρέπει όμως να αποδειχθεί σε μελέτες μεγαλύτερης κλίμακας, οι οποίες θα παρακολουθούν τους ασθενείς για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα».

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό έντυπο Frontiers in Sleep.

ONMED

Αρωματοθεραπεία: Ο Μαγικός Κόσμος των Αιθέριων Ελαίων

 Πρόκειται για την επιστήμη που αξιοποιεί τις ευεργετικές ιδιότητες των αιθέριων ελαίων για να βελτιώσει την υγεία και την ομορφιά και είναι γνωστή από την αρχαιότητα, τουλάχιστον από το 2000 π.Χ.

Όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί αναγνώριζαν τη σπουδαιότητα των αρωματικών φυτών και βοτάνων  και τα χρησιμοποιούσαν ευρέως ως φάρμακα, καλλυντικά και σε θρησκευτικές τελετές.

Για παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι τα χρησιμοποιούσαν με πολλούς τρόπους ως καλλυντικά φάρμακα ενώ  άλειφαν τους νεκρούς τους για να καθυστερήσουν την αποσύνθεση των σωμάτων.

Στην αρχαία Ελλάδα ο Ασκληπιός και ο Ιπποκράτης, ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν με επιστημονικό τρόπο τις θεραπευτικές ιδιότητες των βοτάνων.

Ο όρος αρωματοθεραπεία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Γάλλο χημικό και αρωματοποιό  René–Maurice Gattefossé που αφιέρωσε τη ζωή του στην έρευνα των θεραπευτικών ιδιοτήτων των αιθέριων ελαίων.

 

Η αρωματοθεραπεία εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια και γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής στο σύγχρονο άνθρωπο.

Αυτή η ολιστική θεραπευτική μέθοδος δίνει λύσεις σε διάφορες ασθένειες, σωματικές και ψυχικές, και βελτιώνει την ποιότητα ζωής.

Από το τέλος του 19ου αιώνα ξεκίνησαν οι έρευνες σε πανεπιστήμια και ινστιτούτα των οποίων τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά.

Αποδεδειγμένα, η επίδραση των αιθέριων ελαίων στον οργανισμό δρα ολιστικά αποκαθιστώντας την ισορροπία σε σώμα και πνεύμα.

Η λέξη Αρωματοθεραπεία είναι σύνθετη από τις λέξεις Άρωμα και Θεραπεία και ερμηνεύεται ως η θεραπεία που χρησιμοποιεί το άρωμα.

 Το άρωμα βρίσκεται στο φυτικό βασίλειο δηλαδή στα λουλούδια, φυτά, βότανα, θάμνους.

Το κατάλληλο μέρος του αρωματικού φυτού υπόκειται σε απόσταξη για να ληφθεί η πτητική, υγρή ουσία, το αιθέριο έλαιο του φυτού.

 

Χάρη στην πτητικότητα τους εξατμίζονται γρήγορα και φθάνουν μέσω της όσφρησης στα κέντρα του εγκεφάλου, επηρεάζοντας το ψυχισμό και τη διάθεση μας.

Τα αιθέρια έλαια είναι συμπυκνωμένα, γι’ αυτό δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται αδιάλυτα στο δέρμα, αλλά αναμειγμένα με την κατάλληλη βάση από φυτικό λάδι ή μέσα στη μπανιέρα.

Το γεράνι, το tea tree, η λεβάντα μπορούν να χρησιμοποιηθούν αυτούσια.

Κάθε αιθέριο έλαιο έχει διαφορετικές θεραπευτικές ιδιότητες και χρήσεις ανάλογα με τα συστατικά του.

Η αρωματοθεραπεία σημαίνει χρήση αιθέριων ελαίων και όχι αρωματικών ελαίων και υποκατάστατων που υπάρχουν στο εμπόριο.

Τα αιθέρια έλαια θεωρούνται η ψυχή των φυτών και με τη χρήση τους προλαμβάνουμε διάφορες παθήσεις και βελτιώνουμε την υγεία μας, ψυχική και σωματική.

Είναι  αγνά και ασφαλή όταν χρησιμοποιηθούν σωστά και το καθένα διαθέτει ξεχωριστές θεραπευτικές ιδιότητες όταν χρησιμοποιηθεί με τον κατάλληλο τρόπο.

 

Είναι σημαντικό να προστατεύονται από τη ζέστη και το φως γι αυτό προτείνεται να φυλάσσονται σε σκούρα μπουκάλια μακριά από τη ζέστη και το φως του ήλιου.

Η αρωματοθεραπεία περιλαμβάνει 3 διαφορετικούς τρόπους χρήσης αιθέριων ελαίων για να χαρίσει τις ευεργετικές της ιδιότητες στον οργανισμό:

• Μασάζ με αιθέρια έλαια
• Ιατρική αρωματοθεραπεία
• Αισθητική αρωματοθεραπεία

Η αρωματοθεραπεία είναι μια εναλλακτική ιατρική μέθοδος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο σπίτι από το κοινό χρησιμοποιώντας τα αιθέρια έλαια με διάφορους τρόπους, στη μπανιέρα, κάνοντας εισπνοές, για αποσμητικό ή απολυμαντικό χώρου ή στο μαξιλάρι μερικές σταγόνες για χαλάρωση ή με τη βοήθεια θεραπευτή για κατάποση και θεραπεία σωματικών παθήσεων.

 

Οφέλη Αρωματοθεραπείας 

Αυτή η εναλλακτική μέθοδος θεραπείας έχει μοναδικά οφέλη για  τη σωματική και ψυχική υγεία, τα οποία είναι:

• Διαχείριση πόνου
• Βελτίωση ποιότητας ύπνου
• Μείωση στρες και ανησυχίας
• Ανακούφιση πόνου αρθρώσεων
• Αντιμετώπιση πονοκέφαλου και ημικρανίας
• Ανακούφιση από τις παρενέργειες της χημειοθεραπείας
• Aντιβακτηριακή, αντιική, αντιμυκητησιακή δράση
• Βελτίωση πέψης
• Ενίσχυση ανοσοποιητικού συστήματος
• Μείωση κόπωσης
• Αφροδισιακές ιδιότητες
• Αδυνάτισμα και αντιμετώπιση κυτταρίτιδας

Στο εμπόριο υπάρχουν περίπου 200 αιθέρια έλαια από τα οποία μόνο γύρω στα 50-100 χρησιμοποιούνται στην αρωματοθεραπεία.

Τα πιο δημοφιλή αιθέρια έλαια που χρησιμοποιούνται στην αρωματοθεραπεία είναι το φασκόμηλο, αγριοκυπάρισσο, ευκάλυπτος, θυμάρι, μάραθος, βασιλικός,  γεράνι, λεβάντα , λεμόνι, πορτοκάλι,  lemongrass, νερολι, πατσουλί, σανταλόξυλο,  μέντα, κανέλα, τριαντάφυλλο, δεντρολίβανο, tea tree, ylang-ylang.

Το κάθε αιθέριο έλαιο έχει διαφορετικές θεραπευτικές ιδιότητες.

Πρόκειται για ουσίες υψηλής συγκέντρωσης που πρέπει να χρησιμοποιούνται με μεγάλη προσοχή σε συγκεκριμένη δοσολογία. 

Επιπλέον, τα αιθέρια έλαια που χρησιμοποιούνται θα πρέπει να είναι 100% αγνά και καλής ποιότητας για να προσφέρουν τα μοναδικά τους οφέλη.

Μπορείτε με ασφάλεια να κάνετε χρήση της αρωματοθεραπείας στο σπίτι ακολουθώντας κάποιες απλές οδηγίες και τηρώντας αυστηρά τις δοσολογίες.

 

Χρησιμοποιήστε με πολλή προσοχή τα αιθέρια έλαια σε μωρά και παιδιά κάτω των 12 ετών και σε περίπτωση εγκυμοσύνης ή κατά την περίοδο του θηλασμού συμβουλευτείτε το γιατρό σας πριν χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε έλαιο.

Ζητήστε τη συμβουλή του φαρμακοποιού σας ή αναζητήστε αξιόπιστες επιστημονικές πηγές για να διαλέξετε τα κατάλληλα αιθέρια έλαια για τις δικές σας ανάγκες και να δημιουργήσετε τους δικούς σας συνδυασμούς.

Τρόποι Χρήσης

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι χρήσης των αιθέριων ελαίων για εισπνοές, μασάζ, στη μπανιέρα, σε κομπρέσες, εξάτμιση σε κεραμικές συσκευές, για γαργάρες ή στοματικές πλύσεις, στην περιποίηση της επιδερμίδας και των μαλλιών, μέσα στο σπίτι σαν καθαριστικά χώρου, αποσμητικά σπρέι για ντουλάπα και συρτάρια, ανανέωση και φρεσκάδα του χώρου και στη μαγειρική.

Για τη χρήση αρωματοθεραπείας με ασφάλεια στο σπίτι συμβουλευτείτε τον φαρμακοποιό σας ή έναν έμπειρο αρωματοθεραπευτή.

Η προληπτική ιατρική είναι η καλύτερη θεραπεία για διάφορες ψυχοσωματικές παθήσεις και μας δίνει λύσεις σε καθημερινά προβλήματα υγείας, αρκεί να εφαρμόζεται σε συνεργασία με κάποιον ειδικό.

Τα αιθέρια έλαια είναι όλα παράγωγα της φύσης και με τη χρήση τους συμβάλλουν στην καλή υγεία, σε ένα όμορφο και λαμπερό δέρμα, δυνατά μαλλιά, καλή ψυχολογία και γερά δόντια.

Αλαφάκη Μίκα, Φαρμακοποιός
https://mikagr.blogspot.com

Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου (ΣΕΕ): Πρακτικές Διατροφικές Συμβουλές

 Το ΣΕΕ αποτελεί μία λειτουργική διαταραχή του εντέρου, κατά την οποία εκδηλώνεται πληθώρα ενοχλητικών συμπτωμάτων, επηρεάζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής του ατόμου.

Αξίζει να σημειωθεί, πως παρατηρείται στο 11-15% του γενικού πληθυσμού, αφορά κυρίως τους ενήλικες και ειδικότερα τις γυναίκες.

Το ΣΕΕ χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο ποικίλων και επαναλαμβανόμενων συμπτωμάτων, των οποίων η διάρκεια υπερβαίνει τους 3 μήνες.

Συνήθη συμπτώματα είναι: κοιλιακό άλγος μετά από γεύμα ή περίοδο στρες, διάρκειας 2-3 ή περισσότερων ωρών, διάρροια ή δυσκοιλιότητα ή πιθανή εναλλαγή και των 2, κοιλιακή διάταση (φούσκωμα), κράμπες και μετεωρισμός, αυξημένη κινητικότητα του εντέρου και μερικές φορές ημικρανίες και αϋπνία.

Η διάγνωση της διαταραχής γίνεται εξ αποκλεισμού άλλων οργανικών παθήσεων.

Αξίζει να σημειωθεί πως τα αίτια του ΣΕΕ ερευνώνται για περισσότερο από 2 αιώνες, ωστόσο ακόμη δεν έχει εξακριβωθεί ποια είναι η ακριβής αιτία για την εμφάνισή του.

Υπάρχουν 3 θεωρίες που επεξηγούν εν μέρει ότι:

• Συνιστά απόρροια δίαιτας
• Αποδίδεται σε διαταραχές κινητικότητας του εντέρου
• Αποτελεί ψυχογενή-σωματοποιημένη απόκριση ως μορφή λειτουργικής διαταραχής του εντέρου

Παράλληλα όμως, ο κίνδυνος εμφάνισης ΣΕΕ αυξάνεται κατά 6 φορές, ως αποτέλεσμα έντονων γαστρεντερικών μολύνσεων.

Ορμονικές μεταβολές, η κατανάλωση ορισμένων τροφών, άγχος και κατάθλιψη, διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην εκδήλωσή του.

Διάφορα συναισθήματα επηρεάζουν δυναμικά και ασυνείδητα τη λειτουργία του εντέρου, ειδικότερα, συναισθήματα που σχετίζονται με έντονα και δυσάρεστα γεγονότα, όπως πένθος και απώλεια εργασίας.

Γι’ αυτό θα πρέπει να αναφερθεί και η κοινωνιολογική διάσταση του νοσήματος, όπου συχνά ο ασθενής αναζητά περίθαλψη βάσει της γενικότερης στάσης ζωής του και όχι αυτών καθαυτών των συμπτωμάτων.

Αξίζει να αναφερθεί η διαχρονικής αξίας φράση του Ιπποκράτη:

«Είναι πιο σημαντικό να γνωρίζεις τον άνθρωπο που φέρει την ασθένεια ολιστικά, από το ποια ασθένεια φέρει ο κάθε άνθρωπος».

Μια ολιστική θεραπευτική αντιμετώπιση για την ανακούφιση των συμπτωμάτων,  περιλαμβάνει:

• Διατροφική μέριμνα, μέσω διατροφικών τροποποιήσεων
• Φαρμακευτική αντιμετώπιση προς αποκατάσταση της εύρυθμης λειτουργίας του πεπτικού συστήματος με συμβολή τόσο του παθολόγου όσο και γαστρεντερολόγου
• Βελτίωση της ποιότητας ζωής του ατόμου, που συμπεριλαμβάνει και ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση
• Καταλυτικής σημασίας κρίνεται και η σωστή ενημέρωση του ασθενούς και η συνεργασία με τον εκάστοτε ιατρό-θεραπευτή, στα πλαίσια μίας πιο εξατομικευμένης θεραπείας

Χρήσιμες Συμβουλές:

Για την ανακούφιση από τον πόνο, συνίστανται:

• Ξεκούραση. Σε περίπτωση κοιλιακού άλγους, τοποθετήστε ένα μπουκάλι με ζεστό νερό, ή ένα μαξιλάρι θέρμανσης στην κοιλιά σας.
• Βαθιές εισπνοές, χαλάρωση και ύπνος, ή για τουλάχιστον 30 λεπτά ημερησίως κάντε ένα ζεστό μπάνιο, ακούστε απαλή μουσική, ή ασχοληθείτε με οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα η οποία πραγματικά σας ευχαριστεί.
• Κατανάλωση ενός παυσίπονου. ΠΡΟΣΟΧΗ όμως, σε χρόνια βάση μειώστε το, προς αποφυγή εθισμού στα συγκεκριμένα φάρμακα.

Εάν η κατανάλωση ορισμένων τροφίμων είναι επώδυνη για το στομάχι και το έντερο, αποφύγετέ την.

Επώδυνες Τροφές για το Ευερέθιστο Έντερο

• Λίπος: ισχυρό διεγερτικό των εντερικών συσπάσεων (σε λιπαρές σάλτσες, τηγανιτά, αρτοσκευάσματα, γρήγορο φαγητό)
• Πικάντικα τρόφιμα και τρόφιμα που προκαλούν μετεωρισμό (κρεμμύδια, λάχανο, φασόλια, μπρόκολο, κουνουπίδι), κρίνονται ανεπαρκώς ανεκτά από ένα ευερέθιστο έντερο
• Κατανάλωση καφεΐνης: προωθεί την κινητικότητα του εντέρου
• Υπέρμετρη και καθημερινή κατανάλωση σύνθετων υδατανθράκων (π.χ. μπύρα), και ταννινών (κόκκινο κρασί)

Προσθέστε στη Διατροφή σας:

• Φυτικές ίνες: συστατικά άκρως αποτελεσματικά, τόσο κατά της διάρροιας όσο και κατά της δυσκοιλιότητας, κατά προτίμηση μη διαλυτές (πίτουρα, δημητριακά ολικής άλεσης, φρούτα και λαχανικά)
• Φυσικά καθαρτικά, π.χ. θρυμματισμένοι σπόροι ψύλλιου. Στα φαρμακεία, θα βρείτε ποικιλία φυτικών προϊόντων, τα οποία δεν καθίστανται εθιστικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, εν αντιθέσει με τα χημικά καθαρτικά
• Αρκετά υγρά, πχ. 6-8 ποτήρια νερό, χυμούς, φρούτα και λαχανικά, ημερησίως

Συμπερασματικά, επιβάλλεται να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας όταν εκδηλωθούν έντονα και ανησυχητικά συμπτώματα, απώλεια βάρους (ίσως σηματοδοτεί ασθένεια), παρουσία αίματος στα κόπρανα (ίσως υποδηλώνει ασθένεια) και τέλος για μια ορθή πληροφόρηση σχετικά με τη διαταραχή αυτή, ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα της καθημερινής σας ζωής.

Όλγα-Ιωάννα Λιόλιου, MSc, Κλινική Φαρμακοποιός

Πονοκέφαλος: Πότε Είναι Ανησυχητικός;

 Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν νιώσει την εμπειρία του πονοκεφάλου, ενώ πολλοί είναι και αυτοί που ταλαιπωρούνται περιστασιακά ή και συχνά από πονοκέφαλο.

Μια συχνή σκέψη ενός ανθρώπου που παρουσιάζει πονοκέφαλο, είτε πρόκειται για ένα μεμονωμένο επεισόδιο, είτε πρόκειται για ένα έντονο επεισόδιο μιας χρόνιας κεφαλαλγίας, είναι αν ο πονοκέφαλος μπορεί να οφείλεται σε μια σοβαρή υποκείμενη αιτία, όπως για παράδειγμα σε ένα ανεύρυσμα ή αν ο πονοκέφαλος μπορεί να προκαλέσει κάποιο σοβαρό πρόβλημα, όπως για παράδειγμα ένα εγκεφαλικό επεισόδιο.

Η αλήθεια είναι πως εφόσον πρόκειται για μία χρόνια κεφαλαλγία που εκδηλώνεται με κρίσεις, η πιθανότητα να υπάρχει μια ανησυχητική ή επικίνδυνη αιτία για τον πονοκέφαλο αυτό είναι εξαιρετικά μικρή ή και μηδαμινή.

Οι σοβαρές και απειλητικές παθήσεις, όπως οι όγκοι ή τα ανευρύσματα του εγκεφάλου, δεν είναι φυσικά δυνατόν να εκδηλωθούν με μια έντονη κεφαλαλγία περιστασιακά, και πλήρη ύφεση των συμπτωμάτων στο μεσοδιάστημα.

Έτσι, άνθρωποι που έχουν ένα τέτοιο χρονικό μοτίβο στις κεφαλαλγίες τους και εφόσον αυτό συμβαίνει για ένα διάστημα αρκετών μηνών ή μεγαλύτερο, όταν επισκεφτούν τον ιατρό, αυτό που θα ακούσουν είναι πως ο πονοκέφαλός τους δεν κρύβει κάτι το ανησυχητικό.

Ακόμα και όταν συστηθεί μια απεικονιστική εξέταση, ώστε να αποκλειστεί πλήρως το ενδεχόμενο ύπαρξης μιας υποκείμενης παθολογίας, δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος ανησυχίας.

Από την άλλη πλευρά, προφανώς δεν είναι όλοι οι πονοκέφαλοι αθώοι και ασφαλώς υπάρχει περίπτωση, σοβαρές παθήσεις να εκδηλωθούν με διάφορα συμπτώματα, ανάμεσα στα οποία μπορεί να είναι και η κεφαλαλγία.

Υπάρχουν κάποια στοιχεία στο ιστορικό που θα στρέψουν την προσοχή του γιατρού στην ανάγκη διενέργειας περαιτέρω ελέγχου, με κύριο στόχο να αποκλειστεί κάποια σοβαρή αιτία.

Αυτό συνήθως θα συμβεί σε περιπτώσεις ενός πρωτοεμφανιζόμενου πονοκεφάλου, ενός πονοκεφάλου που σχετικά γρήγορα και προοδευτικά διαρκώς επιδεινώνεται, ενός πονοκεφάλου που δεν έχει την τυπική συμπτωματολογία μιας ημικρανίας ή μιας άλλης καλοήθους κεφαλαλγίας, αλλά έχει άτυπα συμπτώματα.

Σε άλλες περιπτώσεις, μια κεφαλαλγία που πυροδοτείται η επιδεινώνεται από το βήχα, το φτέρνισμα, την σωματική άσκηση ή ένας έντονος πονοκέφαλος για μέρες μπορεί να οδηγήσουν σε ανάγκη για έλεγχο.

Οι γιατροί που ασχολούνται με τις κεφαλαλγίες, είτε είναι νευρολόγοι, είτε γιατροί της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, γνωρίζουν να διακρίνουν έναν ανησυχητικό από έναν η ανησυχητικό πονοκέφαλο και βέβαια, όταν τίθεται θέμα αμφιβολίας, μπορεί να συζητήσουν τις απαραίτητες εξετάσεις ώστε να αποκλειστεί κάθε πιθανότητα παθολογίας.

Μιχάλης Βικελής, Νευρολόγος, MSc in Headache Medicine, PhD, Επιστημονικός Σύμβουλος του Συλλόγου Ασθενών με Ημικρανία και Κεφαλαλγία Ελλάδος

Βιβλιογραφία

Βικελής Μ. Ημικρανία και άλλες κεφαλαλγίες. Έκδοση του Συλλόγου Ασθενών με Ημικρανία και Κεφαλαλγία Ελλάδος. Αθήνα, 2021

Do TP, Remmers A, Schytz HW, Schankin C, Nelson SE, Obermann M, Hansen JM, Sinclair AJ, Gantenbein AR, Schoonman GG. Red and orange flags for secondary headaches in clinical practice: SNNOOP10 list. Neurology 2019 15;92(3):134-144.

Zάχαρη: Πέντε μυστικά με τα οποία κρατάει όμηρο τον εγκέφαλό μας

 

Ηδονή και επιθυμία, πειρασμός αλλά και κίνδυνος είναι μόνο μερικές από τις λέξεις που μας έρχονται στο μυαλό, όταν επιχειρούμε να περιγράψουμε πώς νιώθουμε γύρω από τη ζάχαρη.

Η συγκεκριμένη γλυκαντική ουσία, πέρα από γευστική, θεωρείται ταυτόχρονα θρεπτική, καθώς αποτελεί πηγή υδατανθράκων, οι οποίοι μαζί με τα λιπαρά και τις πρωτεΐνες, συνθέτουν το τρίπτυχο των κυρίαρχων μακροθρεπτικών συστατικών που απαιτεί ο οργανισμός μας. 

 

Κι αν τίποτα από τα παραπάνω δεν μας προκαλεί έκπληξη γύρω από τη ζάχαρη, ίσως αυτή η πληροφορία να κάνει τη διαφορά: Η ζάχαρη προκαλεί μεταβολές στη λειτουργία του εγκεφάλου μας.

Και ενώ το ενδιαφέρον των ερευνητών μέχρι πρότινος επικεντρωνόταν στις αρνητικές επιπτώσεις της ζάχαρης στον οργανισμό μας, η νευροεπιστημονική έρευνα αποκαλύπτει, νέα, πολύ πιο συναρπαστικά ευρήματα που σχετίζονται με το λευκό δέλεαρ, στο οποίο προστρέχουμε σε κάθε μας λιγούρα.

 

1. Εθισμένος δεν γεννιέσαι, γίνεσαι

Μελέτη του 2023 με δείγμα ενήλικες κανονικού βάρους, στους οποίους ανατέθηκε να καταναλώνουν καθημερινά είτε ένα σνακ υψηλής, είτε ένα σνακ χαμηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη, διαπίστωσε έντονη αύξηση στην απόκριση ντοπαμίνης, στην ομάδα που κατανάλωνε τα σνακ με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη όταν έτρωγαν γλυκές λιχουδιές, ενώ όταν επρόκειτο για σνακ με χαμηλή ή και καθόλου περιεκτικότητα σε ζάχαρη, η απόκριση ντοπαμίνης μειωνόταν δραματικά

 Τί σημαίνουν όλα αυτά; Πως η κατανάλωση γλυκών σνακ σε ημερήσια βάση, ακόμη και για δύο μόνο μήνες, εκπαιδεύει τον εγκέφαλό μας να αισθάνεται έλξη προς αυτές τις τροφές και απέχθεια απέναντι στις υγιεινές εναλλακτικές τους.

 

2. Όσο περισσότερη ζάχαρη καταναλώνουμε, τόσο πιο ανθεκτικός γίνεται ο οργανισμός μας

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ποσότητες γλυκού που άλλοτε μας έκαναν να αισθανόμαστε άρρωστοι, σταδιακά σταματούν να μας προκαλούν εντύπωση. Και αυτό προκύπτει καθώς οι γευστικοί κάλυκες που ανιχνεύουν τις γλυκές γεύσεις αναπροσαρμόζονται διαρκώς.

Με άλλα λόγια, ανάλογα με τη συχνότητα και την ποσότητα στην οποία τους εκθέτουμε στις γλυκές γεύσεις, γίνονται περισσότερο ή λιγότερο ευαίσθητοι. Ως εκ τούτου, δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη αυξάνουν την ανοχή μας στις γλυκές γεύσεις, με αποτέλεσμα κάτι που στο παρελθόν μας φαινόταν από υπερβολικά γλυκό έως και λιγωτικό, σε μόλις ένα μήνα, να φαίνεται στον οργανισμό μας απολύ ισορροπημένο.

 

3. Λατρεύουμε τη ζάχαρη ακόμα κι αν αδυνατούμε να τη γευτούμε

Ακόμη κι αν προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τον οργανισμό μας με τεχνητές γλυκαντικές ουσίες, εκείνος ξέρει πώς να ανιχνεύει την πραγματική ζάχαρη. Πέρα από τη συνειδητή επίγνωση, οι άνθρωποι διαθέτουμε και μια βιοχημικά μεσολαβούμενη οδό, η οποία συνδέει το πεπτικό μας σύστημα με τα κυκλώματα ανταμοιβής του εγκεφάλου μας. Και η συγκεκριμένη περιοχή διεγείρεται πολύ πιο έντονα από τη ζάχαρη παρά από τα τεχνητά γλυκαντικά. Αυτός είναι και ο λόγος που ο οργανισμός μας, ακόμα κι αν προσπαθούμε να τον αποπροσανατολίσουμε με γλυκαντικά χωρίς θερμίδες, εξακολουθεί να προτιμά τα προϊόντα και τις συνταγές στις οποίες πρωταγωνιστεί η «αυθεντική» ζάχαρη.

 

4. Η ζάχαρη επιδρά ως βάλσαμο για το μυαλό μας

Από τη γέννησή μας, οι γονείς μας μας ηρεμούν επιστρατεύοντας το φαγητό, με τα πιο αποτελεσματικά «ηρεμιστικά» να είναι εκείνα που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη.

Τα ζαχαρούχα τρόφιμα επαναφέρουν την εσωτερική μας γαλήνη με δύο τρόπους: Ενεργοποιώντας το μονοπάτι της ντοπαμινεργικής ανταμοιβής του εγκεφάλου και αλλάζοντας τη μεταβολική και νευροορμονική λειτουργία του.

 

5. Η ζάχαρη, όσο απολαυστική κι αν είναι, επηρεάζει την λειτουργία του εγκεφάλου

Παρόλο που η ιατρική κοινότητα συνιστά να αποφεύγουμε τη ζάχαρη λόγω του θετικού συσχετισμού της με την παχυσαρκία και τον διαβήτη, αναμφισβήτητα η πιο ανησυχητική βλάβη που προκύπτει από την υπερβολική κατανάλωση ζάχαρης είναι η αρνητική επίδρασή της στη λειτουργία του εγκεφάλου.

Η ζάχαρη αφενός επηρεάζει αρνητικά τα γονίδια που ρυθμίζουν τον ιππόκαμπο, μια περιοχή του εγκεφάλου κρίσιμη για τη μνήμη και τη μάθηση και αφετέρου προκαλεί δυσβιοτικές αλλαγές στο μικροβίωμα του εντέρου, οι οποίες επίσης διαταράσσουν τον ιππόκαμπο.

Πηγή: psychologytoday

Κρίσεις Πανικού: 20 Σημάδια που δεν Πρέπει να Αγνοήσετε

 Το άγχος που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη σύγχρονη ζωή έχει πυροδοτήσει τα φαινόμενα κρίσεων πανικού.

 Τουλάχιστον ένα στα δέκα άτομα θα βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή του μία κρίση πανικού, που συνήθως προκαλείται από κάποιο αγχωτικό γεγονός, ενώ ένα άτομο στα 100 πάσχει από γενικότερη διαταραχή πανικού.

Οι περισσότεροι άνθρωποι αναπτύσσουν για πρώτη φορά τη διαταραχή όταν είναι στην ηλικία των 20-25 ετών ενώ η κατάσταση είναι στατιστικά συχνότερη στις γυναίκες.

Μια κρίση πανικού συμβαίνει όταν το σώμα βιώνει μια απροσδόκητη, απρόσμενη εγρήγορση και έντονα ψυχολογικά και σωματικά συμπτώματα.

Κοινά συναισθήματα που συνδέονται με αυτήν είναι ο έντονος φόβος, η ανησυχία και το άγχος.

Τα συμπτώματα μιας κρίση πανικού μπορεί να είναι πολύ τρομακτικά και οδυνηρά ως εμπειρία για τον ασθενή.

Συνήθως εμφανίζονται ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση και προφανή αιτία ενώ δημιουργούν στο άτομο την αίσθηση και τον φόβο ότι πεθαίνει.

 

Τα κυριότερα συμπτώματα που προϊδεάζουν για μία κρίση πανικού και δεν πρέπει να αγνοήσετε είναι τα ακόλουθα:

– Ταχυπαλμία

– Εφίδρωση

– Τρέμουλο

– Εξάψεις

– Ρίγη

– Δυσκολία στην αναπνοή

– Αίσθημα πνιγμού

– Πόνος στο στήθος

– Ναυτία

– Ζάλη

– Αίσθημα λιποθυμίας

– Μούδιασμα και τσιμπήματα στο στήθος

– Ξηροστομία

– Αιφνίδια ανάγκη να πάτε στην τουαλέτα

– Βούισμα στα αυτιά

– Αίσθημα τρόμου

– Φόβο θανάτου

– Ανακάτεμα στο στομάχι

– Τουρτούρισμα, σαν να κρυώνετε, ενώ κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα

– Κλονισμός και έντονο τρέμουλο σε ολόκληρο το κορμί

Τα σωματικά συμπτώματα σε μια κρίση πανικού είναι δυσάρεστα, και μπορούν επίσης να συνοδεύονται από έμμονες σκέψεις φόβου.

Ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο είναι τα άτομα με διαταραχή πανικού να φοβούνται για το πότε θα συμβεί η επόμενη κρίση.

Ο φόβος αυτός όμως δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο καθώς εντείνει το άγχος και τον τρόμο του ασθενούς και αυξάνει την πιθανότητα να επέλθει όντως μια νέα κρίση πανικού.

Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των κρίσεων πανικού είναι σημαντικό να εντοπίσετε την αιτία που πυροδότησε το άγχος σας και να συνειδητοποιήσετε ότι τα συμπτώματα που βιώνετε δεν οφείλονται σε κάποια οργανική πάθηση.

Στις περιπτώσεις αυτές η πρόσκαιρη λήψη φαρμακευτικής αγωγής, κατόπιν υπόδειξης ψυχιάτρου και η ψυχοθεραπεία θα σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε ουσιαστικά το πρόβλημα.

 https://yo.gr/kriseis-panikoy-20-simadia-poy-den-pre/

ΣΤΕΡΗΣΗ ΥΠΝΟΥ . Τί επιπτώσεις έχει στον οργανισμό και στην Υεία

 

Ήταν το 1963 στην Καλιφόρνια όταν ο 17 ετών τότε Ράντι Γκάρντνερ αποφάσισε να δει πόσο καιρό θα μπορούσε να μείνει χωρίς ύπνο ως μέρος ενός έργου επιστημονικής έκθεσης. Τελικά σημείωσε ένα παγκόσμιο ρεκόρ – το έκανε 11 ημέρες και 25 λεπτά χωρίς ύπνο!

Και άλλοι άνθρωποι φέρεται να έχουν σπάσει αυτό το ρεκόρ - ο Ρόμπερτ ΜακΝτόναλντ έμεινε 18 ημέρες και σχεδόν 22 ώρες χωρίς ύπνο το 1986 - αλλά δεν παρακολουθήθηκε από κανέναν τόσο στενά ή από γιατρό όσο ο Γκάρντνερ.

 

Τα Παγκόσμια Ρεκόρ Γκίνες σταμάτησαν να δέχονται νέες συμμετοχές για τον μεγαλύτερο χρόνο αυπνίας, εξαιτίας «των εγγενών κινδύνων που σχετίζονται με τη στέρηση ύπνου».

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι κίνδυνοι; Τι συμβαίνει σε άτομα που έχουν παρατεταμένη στέρηση ύπνου;

Ο ύπνος είναι απαραίτητος για εκτελεστικές, συναισθηματικές και σωματικές λειτουργίες και ο ανεπαρκής ύπνος μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο πολλών παθήσεων υγείας, όπως διαβήτη, καρδιακές παθήσεις, παχυσαρκία και κατάθλιψη, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων. Οι ειδικοί λένε ότι οι άνθρωποι χρειάζονται σταθερά έξι έως οκτώ ώρες ύπνου κάθε 24 ώρες. Αλλά δεν είναι ασυνήθιστο για τους ανθρώπους, ειδικά τους φοιτητές, να παραμένουν ξύπνιοι για 24 ώρες.

Σε αυτό το στάδιο της στέρησης ύπνου, μπορεί να είναι δύσκολο να γίνει διάκριση μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης, λέει ο δρ Όρεν Κοέν, γιατρός ύπνου στο νοσοκομείο Mount Sinai στη Νέα Υόρκη. Καθώς κάποιος αρχίζει να πιέζει τον εαυτό του να είναι ξύπνιος για 24 ώρες, η εγκεφαλική του δραστηριότητα δείχνει ήδη σήματα ότι βρίσκεται στο όριο ύπνου-εγρήγορσης, παρόλο που φαίνεται να είναι ξύπνιος, συμπληρώνει.

Αυτό ονομάζεται εισβολή ύπνου ή μικρο-ύπνος. Οι άνθρωποι που παραιτούνται από ώρες ύπνου φαίνονται ξύπνιοι, αλλά ο εγκέφαλός τους πηγαίνει ακούσια σε ένα είδος μη φυσιολογικού ύπνου, που θα μπορούσε να περιλαμβάνει διαστήματα απροσεξίας ή παραισθήσεων. «Αλλά ο ύπνος κυριαρχεί, αναπόφευκτα ο εγκέφαλος κοιμάται. Όταν ένα άτομο μου λέει ”δεν έχω κοιμηθεί εδώ και εβδομάδες, αυτό είναι σχεδόν αδύνατο”, αναφέρει ο δρ Άλον Αβιντάν του Κέντρου Διαταραχών Ύπνου στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες.

 

«Θα μου ήταν δύσκολο να πιστέψω ότι κάποιος μπορεί να μείνει ξύπνιος για περισσότερες από 24 ώρες χωρίς αυτά τα επεισόδια», προσθέτει ο Κοέν.

Αν και η παρατεταμένη στέρηση ύπνου δεν μπορεί να μελετηθεί, έχουμε δεδομένα για άτομα με τη σπάνια κληρονομική ασθένεια που ονομάζεται θανατηφόρα οικογενειακή αϋπνία (Fatal familial insomnia - FFI). Αυτοί οι ασθενείς έχουν μια γενετική μετάλλαξη που προκαλεί τη συσσώρευση μιας μη φυσιολογικής πρωτεΐνης στον εγκέφαλο και προοδευτικά επιδεινώνει τον ύπνο. Το σώμα τους αρχίζει να φθείρεται και τελικά πεθαίνουν επειδή η μη φυσιολογική πρωτεΐνη συσσωρεύεται και καταστρέφει τα εγκεφαλικά τους κύτταρα. Η διαταραχή σκοτώνει τους περισσότερους ασθενείς μέσα σε 18 μήνες κατά μέσο όρο.

Σε ζώα, μια μελέτη από το 1989 σε αρουραίους έδειξε ότι μπορούσαν να μείνουν χωρίς ύπνο μόνο για 11 έως 32 ημέρες πριν τα σκοτώσει.

Μια μελέτη σε ανθρώπους του 2019 που δημοσιεύτηκε στο Nature and Science of Sleep διαπίστωσε ότι η εγρήγορση και η επαγρύπνηση των συμμετεχόντων ήταν σχετικά φυσιολογικές έως και 16 ώρες μετά τη στέρηση ύπνου. Όμως, μετά από 16 ώρες, τα κενά τους στην προσοχή αυξήθηκαν σημαντικά και ήταν ακόμη χειρότερα για τους συμμετέχοντες με χρόνια αϋπνία. Μια μελέτη από το 2000 διαπίστωσε ότι το να μένεις ξύπνιος για 24 ώρες μειώνει τον συντονισμό χεριού-ματιού στο ίδιο επίπεδο με περιεκτικότητα αλκοόλ στο αίμα 0,1%. Οι επιπτώσεις της στέρησης ύπνου στις 24 ώρες περιλάμβαναν μειωμένο χρόνο αντίδρασης, μπερδεμένη ομιλία, μειωμένη λήψη αποφάσεων, μειωμένη μνήμη και προσοχή, ευερεθιστότητα, μειωμένη όραση, ακοή και συντονισμό χεριού-ματιού και τρόμο, σύμφωνα με την Cleveland Clinic.

Στις 36 ώρες, οι άγρυπνοι μπορεί να έχουν αυξημένους δείκτες φλεγμονής στο αίμα τους και ακόμη και να αναπτύξουν ορμονικές ανισορροπίες και επιβράδυνση του μεταβολισμού, ανέφερε η Cleveland Clinic. Έχει γίνει έρευνα για το τι συμβαίνει στις 72 ώρες. Οι άνθρωποι μπορεί να γίνουν ανήσυχοι, καταθλιπτικοί, με παραισθήσεις και προβλήματα με την εκτελεστική λειτουργία.

 

Και είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε απλώς να αναπληρώσουμε τη στέρηση του ύπνου την επόμενη ημέρα ή το Σαββατοκύριακο. Η στέρηση ύπνου είναι σωρευτική, επομένως όσοι μένουν άυπνοι έχουν ένα είδος «χρέους ύπνου». Και για κάθε ώρα ύπνου που χάνεται, απαιτούνται πλήρεις οκτώ ώρες ύπνου για να ανακάμψουμε, καταλήγει ο Αβιντάν.

Πηγή: Livescience